من نویدم

سلام. یه پسره هست تو دانشگاه، از اون ادعاها و از اونایی که تازه کم کم به این نتیجه رسیدن که خدا وجود داره! بچه کرجه و متأسفانه اسمش هم «نوید»! ترم قبل، با یکی از دخترای کلاس دوست شد و تریپ عشق و عاشقی و من فقط اونو میخوام و یا اون، یا هیشکی و از این حرفا! (حتی بعدها شنیدم به خاطر دختره، اقدام به خودکشی هم کرده). ولی گویا خانواده دختره به دلایلی فعلاً راضی نبودن به ازدواج. یه شبم که حال روحیش خوب نبود، کلی با هم پیاده راه رفتیم و صحبت کردیم و اون از عشق آتشینش بهم گفت و اینکه تصمیم گرفته با اون دختره (شیوا) ازدواج کنه و اصولاً هرتصمیمی بگیره، حتماً انجامش میده! عاقا ما هم فقط گوش میکردیم (چون خالی بندی و جوگیری این طیف از آدما برام ثابت شده است). چون میدونستم اینجوری نخواهد موند ...

خلاصه؛ نوید دانشگاه ما، قرار شد به خاطر ناراحت بودن خانواده دختره از ارتباطشون، تا زمانی که شرایطش محیا بشه، از عشقش فاصله بگیره و فقط از دور مراقبش باشه که تا مدتی هم همینطور بود. حتی تو همون مدت، عکس صفحه نمایش گوشیش هم عکس اون دختره بود. تا اینکه بعد چند روز، یهو دیدیم سر کلاس ادبیات، کنار یکی دیگه از دخترای کلاس نشسته! گفتیم خو شاید اتفاقیه و خوب نشسته دیگه! فرداش دیدم گروهشو عوض کرد و دیگه با گروه ما (که شیوا هم تو این گروه بود) سرکلاس نیومد و دقیقاً از همون فرداش، دیدیم همش با همون دختره هست! حتی بیرون دانشگاه! حتی کلاساشونم با هم برداشتن. یه بارم یکی از پسرای کلاس، جلوی نوید، این شیوا رو با کارش ناراحت کرد و شیوا از کلاس رفت بیرون. بعدش که رفت ، نوید پسرا رو صدا کرد و بهش گفت: «خوشم اومد! خوب حرفی بهش زدی! آفرین»
باور کنید اصلاً فکر نمیکردم ماجرای این دو نفر، به این سرعت به اینجا برسه! از این قشر از آدما، بیزارم ...