من نویدم

سلام. تو مدرسه راهنمایی نمونه دولتی با هم درس میخوندیم. بیشتر از 10 سال پیش! اسمش محمدمرصاد بود و پدر و مادرش هردو دکتر بودن و وضع مالشونم خوب. درسشم خوب بود. اون روزا از طریق جلسات قرآن و هیأتی که خارج از مدرسه توسط معلم دینی و قرآنمون (که انسان بسیار وارسته ایه که هنوزم با هم در ارتباطیم) برگزار میشد، بیشتر با هم بودیم و میدیم که داره به فساد اخلاقی کشیده میشه. مدرسه تموم شد و اونم دیگه جلسات قرآن و هیأت نیومد.
تا اینکه یکروز از طریق همین معلممون، مطلع شدیم سکته مغزی بدی کرده و تا نزدیکای مرگ رفته! اما خدا خواست و برگشت. الان به سختی تکلم میکنه و راه میره. البته دیگه اون محمدمرصاد سابق نشد! نمیدونم چرا و چی شد؛ اما از وقتی برگشته، تبدیل شده به یه بچه هیأتی و بچه مسجدی. هروقت نماز میرم مسجد محلشون، صف اوله. محرما هم پای ثابت هیأته.
همون اوایلی که این اتفاق براش افتاده بود و تازه از بیمارستان مرخص شده بود، یکی دوبار با چندتا از بچه های دوره راهنمایی و معلممون رفتیم دیدنش. اما اعتراف میکنم فراموشش کردیم! هممون! امروز که زنگم زد، حقیقتاً شرمنده شدم که حتی شمارشو تو گوشیم ندارم ...
دیروز فیلم چ رو دیدم. حقیقتاً زیبا و تأثیرگذار بود. پیشنهاد میکنم حتماً ببینید تا اندکی با حقیقت جنگ آشنا بشید!